canhacan

z. Ürəklə, məhəbbətlə, riqqətlə, nəvazişlə, oxşaya-oxşaya. Canhacan uşağı qucaqladı. – Bir mənim başıma gəldimi hicran; Kim basdı bağrına canhacan səni?. . S. V.. Canhacan olmaq – bax canbir olmaq. Bütün kolxozçular şadlıq eylədi; Sövkəndi bir-birinə, canhacan oldu. Aşıq Mirzə.